Ode aan ‘Purito’
Als de regenboog van onsterfelijkheid
zich binnen handbereik aan hem toont
en langzaam voor zijn ogen oplost,
huilt de kleine renner verslagen
de voor de winnaar bestemde tranen
in het Grote Boek der Wielernostalgie.
Maar de laatste bladzijden van het jaar
zijn nog niet beschreven en dus beieren
de klokken van Madonna del Ghisallo
nog een keer in de herfst van Lombardije
waar onder lage wolken het meer van
Como baadt en de muur van Sormano
de renners welkom heet in de finale van het
feest van roem en slavernij, van wraak
om de gemiste regenboog.
Dan huilt de kleine renner – de handen hoog –
alsnog zijn glans en glorie in het Grote Boek
der Wielernostalgie.
Nee, wielertranen drogen niet.
Harmen Malderik
